Ronald Oosterhof Logo

Ronald Oosterhof

In the 90s I studied at the Willem de Kooning Academy in Rotterdam. Next to my artwork and writings, I work in (mental) health care, and cultural crossovers as a social entrepreneur and consultant.

This web page is meant to show my writings and art works. Most of it is from the last two years. I update it irregularly. I am trying to connect my other accounts to it “as we speak” (may 24).

Moreover
Lopburi

There´s a lot of inspiring places in the world. I feel eternal gratitude to Lopburi, where I worked a lot. 

PORTFOLIO

Scroll to Top

Works and Notes

Development zone

Ik denk dat dit wel de mooiste reis was die ik heb gemaakt. Nepal. Niets gaat dat ooit nog overtreffen. Ja, op een andere manier zullen er hopleijk veel reizen en artist in residence ervaringen ook weer de beste zijn, maar. Nepal kan als baluwdruk functioneren voor onze redding als mensheid.

Het is de wereld in het klein. Het is er grimmig, maar het ideaal is beschermd, er is ook hard gewerkt. Tja, het is niet opgelost, verre van soms lijkt het, maar het ideaal is intact en is ook zichtbaar.

Maar goed, voordat ik het vergeet, Peter Schjeldahl zei± je kunt niet negatief over iets schrijven zonder dat je je als een uitslover gedraagt. Erg fundamenteel. )Deze hoort bj een andere blog.

De Development Zone bevindt zich in Lumbini, Nepal. Toen ik het vliegtuig uitstapte, dacht ik dat ik in de hitte van de straalmotor van het vliegtuig stond, zo heet was het. Er ging ook iemand tegen de vlakte, volgens mij een Nepalese. Verkeerde seizoen ook wel, maar het is er altijd erg heet. Een niet onbelangrijk detail. Het is de geboorteplaats van Buddha. Op hitte kun je je niet kleden. Het is een feit dat je bij hitte niet meer functioneert, of minder, of anders, geen idee, maar het is niet hetzelfde als kou. Kou is armoede. Daarom kun je beter arm zijn in een heet land dan in een koud land. Maar kou, daar kun je je op kleden.

Het is een ongelooflijk land. Ongelooflijk arm ook. Weinig interessante producten die ervandaan komen, hoewel Gurka's. Maar het voelt toch als een goudmijn. Een rijk land. In de loop van de tijd heeft Nepal wat sympathieën meegekregen, in de vorm van Hippies , de development zone, en de world peace templ, en nu infrastructurele hulp van China. Het is duidelijk een (significant) land, met een sterke eigen cultuur. Je struikelt ook over de artefacten, maar ook nog levende cultuur, van bijzondere periodes en ook van nu. Het is denk ik een soort Parijs van het oostern.

Er zijn een hoop "Parijzen van..", ik heb zelfs iemand over Hypolitushoeve gehoord als het Parijs van het Noorden. In de jaren 50. Misschien nog.

Het was een magische reis. Zelfs de tegenslag, namelijk dat we het vliegtuig van Kathmandu terug naar Bangkok misten, leverde een bijzondere ervaring / extra dag op.

Hier wat video.