Ronald Oosterhof Logo

Ronald Oosterhof

In the 90s I studied at the Willem de Kooning Academy in Rotterdam. Next to my artwork and writings, I work in (mental) health care, and cultural crossovers as a social entrepreneur and consultant.

This web page is meant to show my writings and art works. Most of it is from the last two years. I update it irregularly. I am trying to connect my other accounts to it “as we speak” (may 24).

Moreover
Lopburi

There´s a lot of inspiring places in the world. I feel eternal gratitude to Lopburi, where I worked a lot. 

PORTFOLIO

All 1 tot 30 30 tot 91 91 tot 107 107 tot 117 117 tot 133 133 tot 149 149 tot 208
Scroll to Top

Works and Notes

Maskers

Hoe diep kun je zinken. Dat je al je vrienden wantrouwt. Dat je alleen maar een masker ziet, nog dunner (dommer?) dan de dunste sluier. Niets verhullend. Maar ook geen aangenaam masker. Je bent aan het demoniseren. Wat zit je in de weg eigenlijk, de werkelijkheid of het masker? Is een masker wel een goede metafoor? Het is geen wonder dat er mensen zijn die helemaal in hun eigen wereld zijn gaan wonen, in hun sprookje zijn gaan geloven. Vaak hebben ze op jonge leeftijd al iets begrepen van hoe “het leven” in elkaar zit. Je kunt beter geleidelijk wakker worden. Eigenlijk zou je naïviteit, esthetiek, autonomie,  met elkaar moeten combineren. Ruimtelijkheid.

Als een koortsdroom, maar dan ieder wakker moment van je leven. Het lijkt me zwaar. Ik heb veel respect voor zulke mensen. Het betekent namelijk dat je altijd je emoties volledig de baas moet zijn, want anders word je gek. Echt gek. Er zijn vele vormen van, maar mensen zijn het er gewoonlijk wel over eens wat gekte is.

Cascade. Je bent je emoties niet de baas, omdat je gedachten zo origineel zijn dat ze gevoelens oproepen.

Plaatjes James Ensor, Afrikaanse maskers, Picasso, Portretten , kafka tekeningen, dostojevski, sluiers’

Zo’n masker (of een sluier) is eigenlijk te letterlijk. In onze tijd. Een masker van nu is een theaterattribuut. Dat kan nooit kunst zijn, intrinsieke waarde hebben. Jammer wel, maar je moet niet vergeten dat als men vroeger een masker schilderde, dat ook niet zo makkelijk was. Net als nu. Want wat is het. Is het wel echt?

Federle, rothko, stravinsky, van gogh, japanse prent, landschap

Mijn geluk is: het heeft me nooit echt kunnen boeien. Helemaal prima, het is mij om het even, ik wist altijd dat zowel het een als het ander perspectief niet doorslaggevend is. Het gaat om ritme, en vooral het afstemmen met de ander. En er is ook een basiswet, namelijk dat het illustratieve altijd dodelijk is in kunst. Dat maakt kunst exclusief, het is niet anders. Maar tegelijk wil je dat niet.

Eigen werk

Portretten en landschappen

Landschappen: we gaan weer terug naar het landschap, het is een cyclus, landschap, portret, landschap, portret, enzovoort

Portretten van landschappen

(landschappen eigen werk)

Een soort dodelijke vermoeidheid hangt over die mensen.

Ensor, eigen werk