Ronald Oosterhof Logo

Ronald Oosterhof

In the 90s I studied at the Willem de Kooning Academy in Rotterdam. Next to my artwork and writings, I work in (mental) health care, and cultural crossovers as a social entrepreneur and consultant.

This web page is meant to show my writings and art works. Most of it is from the last two years. I update it irregularly. I am trying to connect my other accounts to it “as we speak” (may 24).

Moreover
Lopburi

There´s a lot of inspiring places in the world. I feel eternal gratitude to Lopburi, where I worked a lot. 

PORTFOLIO

All 1 tot 30 30 tot 91 91 tot 107 107 tot 117 117 tot 133 133 tot 149 149 tot 208
Scroll to Top

Works and Notes

Update: het is heel simpel. De ondergrond en de materialen moeten goed combineren en op verschillende manieren duurzaam zijn.

Het kan combineren met een mooie lijn door het gebouw.

Een oud idee

Het was voor mij een eye opener dat een schilderij een ding op de wereld is. Daarvoor zag ik de schildering als iets dat iets representeerde. Ik dacht, dan kun je maar beter zorgen dat het met iets concreets verbonden is. Als gebaar. Het klinkt heel streng, maar dat is nu eenmaal de consequentie van die gedachte.

Maar je kunt het overdrijven natuurlijk; een schilderij is meestal uit een aantal materialen opgebouwd. Het is interessant om je in de civiele aspecten te verdiepen. Is ook monumentaal.

(Wat is dat dan, dat je verantwoording aflegt voor wat je denkt? - nouja, je wil het toch monitoren, en niet teveel onnodige fouten maken)

Ik maakte toen een tijdje schilderijen uit het lood, met een loodlijn in het schilderij. Omdat het op die manier al logisch opgebouwd was, vond ik het een goed idee om alles aan het schilderij op deze manier te "controleren". De vlakken werden ook opgebouwd met een systeem, in toon en oppervlak. Dat pakte heel goed uit. Maar ik liep er al snel in vast. Ik kon geen volgende stap zetten. Ik denk dat die volgende stap het ruimtelijke had moeten zijn. Het idee was al zo ruimtelijk dat ik het in ongeveer 30 cm3 zou moeten kunnen uitvoeren. Vond ik. Echter, op dat moment kon ik dat niet. Nu nog niet, maar.

Plaatjes invoegen

Ik denk dat het idee voortkomt uit een diep verlangen naar contact met je bestaan. Met de aarde, de realiteit, hoe je het noemen wilt.

Ik moest ook aan een ander idee denken. Mijn eerste conceptuele kunstwerk. Ik zat in de eerste. Ik had op school een prijs gewonnen met een boekenkast als spaarpot. Mijn vader had me geholpen. Het was een mooi ding geworden. Volgens mij had ik het ergens gezien. Maar toen kreeg ik de smaak te pakken. Ik zag een landelijke wedstrijd. Ik wilde een pyramide van knikkers insturen, nouja, eerst maken. Knikkers hadden we wel, thuis. En lijm. Ik ben de naam kwijt, maar nu zou je het constructielijm noemen.

Dat werkte niet goed. De knikkers waren te glad voor deze lijm. Dus ik heb het verder laten zitten.

Een pyramide is een mooie vorm. En glas is een fijn materiaal, zeker als het rond is. Geen scherpe kanten ook. Bijna onverslijtbaar.

Misschien iets van het gevoel, of de vorm eruit gebruiken..

Maar ik denk dat het mooi kan worden door er beeldende verwijzingen naar elementaire zaken in aan te brengen, en ook een verbinding naar buiten, met een vorm, of een raster in de buurt, op een belangrijke plek. Niet teveel, zodat het duidelijk en navolgbaar blijft wat de overweging was.

Plaatjes invoegen

Het begint denk ik met het virtueel rasteren van de ruimte, 3D. En het verkennen van de omgeving. De methode Charlie:

Misschien het vaststellen hoe het zich verhoudt tot iets anders. Een bol van de foto's van de ruimte.

Iets buiten. Kan van alles zijn.

Er komt een schildering, een muurverhaal ertegenover. Door: een of andere stichting, een soort poetisch herdenkingsmonument. Er was een razzia geweest voor de arbeitseinsatz. Een grote razzia, een en ander wordt verteld in de geplande mural. Er was daar een knooppunt van het toenmalige vervoersbedrijf. Van daaruit gingen ze naar Duitsland.

In de waalhaven kun je op zeebaars vissen, het is een open verbinding naar zee. Ik ken iemand die ooit een steur gevangen heeft in de Oude Maas.

Er was ook een vliegveld.

Raffinaderijen tot aan Hoek van Holland. De één na grootste plant van de wereld, na Texas.

Dat soort dingen. Voldoende stof tot nadenken.

Raffinaderijen, polymeren, lijm, glas,

Zo´n gebouw is er ook niet zomaar neergezet, evenals het trappenhuis niet geïmproviseerd is.

Het hoeft ook niet zo ingewikkeld. Als het niet enigszins simpel kan, moet je erover nadenken of je het wel moet doen. Moet wel leuk blijven natuurlijk.

Hier een voorbeeld van een ruimtelijk schilderij.

Misschien gewoon een paar lijnen. Een vorm van lijnen. Beiden.