Ronald Oosterhof

In the 90s I studied at the Willem de Kooning Academy in Rotterdam. Next to my artwork and writings, I work in (mental) health care, and cultural crossovers as a social entrepreneur and consultant.

This web page is meant to show my writings and art works. Most of it is from the last two years. I update it irregularly. I am trying to connect my other accounts to it “as we speak” (may 24).

Moreover
Lopburi

There´s a lot of inspiring places in the world. I feel eternal gratitude to Lopburi, where I worked a lot.

PORTFOLIO

All 1 tot 30 30 tot 91 91 tot 107 107 tot 117 117 tot 133 133 tot 149 149 tot 208

Works and Notes

Waiting for Godot

In de Rotterdamse Schouwburg een voorstelling gezien, 12 jaar geleden denk ik, ja, dat was echt Waiting for Godot. Als je begrijpt wat ik bedoel. Op stijve bankjes, alles grijs. Het was niet te doen. Of het een goede voorstelling was kan ik niet beoordelen, maar het was Spartaans, saai, meditatief, in de sfeer van wellicht. Ik weet het niet.

Is Waiting for Godot Arte povera? -Volgens mij moet ik me gelukkig prijzen, elke keer dat ik mijzelf een vraag stel die eenvoudig door ai beantwoord kan worden. Als je je levensvragen nog aan AI kan voorleggen, zit je aan de goede kant van de lijn. AI antwoorden lijken op een scriptie van een consciëntieuze stagiair: accuraat en to the point.

"Waiting for Godot" van Samuel Beckett wordt niet beschouwd als een werk dat direct deel uitmaakt van de Arte Povera-beweging, maar er zijn wel enkele parallellen en gedeelde thema's tussen de twee. Arte Povera was een kunstbeweging die in de late jaren 1960 in Italië opkwam en zich richtte op het gebruik van eenvoudige, vaak alledaagse materialen om kunstwerken te creëren die zich verzetten tegen de commercialisering van de kunst en het conformisme van de samenleving.

Overeenkomsten tussen "Waiting for Godot" en Arte Povera:

Minimalisme en eenvoud:

Zowel "Waiting for Godot" als Arte Povera maken gebruik van minimalistische middelen. In "Waiting for Godot" is het toneeldecor zeer eenvoudig: een kale boom en een weg. Dit minimalistische decor en de sobere omgeving resoneren met het idee van Arte Povera, dat vaak gebruikmaakt van eenvoudige, ongekunstelde materialen en installaties.

Existentiële thema's:

"Waiting for Godot" draait om existentiële vragen, onzekerheid, en de zin van het leven, thema's die ook in Arte Povera-werken naar voren komen. De beweging was gericht op het terugbrengen van kunst naar zijn meest fundamentele en directe relatie met het leven en de natuur, wat echo’s vindt in Becketts verkenning van de menselijke conditie.

Verzet tegen traditionele vormen:

Arte Povera verzette zich tegen de traditionele en commerciële kunstvormen, net zoals Beckett met "Waiting for Godot" brak met conventionele theaternormen. Het toneelstuk is beroemd om zijn afwezigheid van een duidelijk plot en traditionele dramatische ontwikkeling, wat aansluit bij de Arte Povera-filosofie van het doorbreken van gevestigde structuren.

Armoede van middelen:

"Waiting for Godot" speelt zich af in een sfeer van schaarste, waarin de personages bijna niets hebben behalve hun woorden en hun aanwezigheid. Dit idee van het reduceren van middelen en het concentreren op het wezenlijke is ook een kernprincipe van Arte Povera.

Verschillen:

Medium en oorsprong:

Arte Povera is in de eerste plaats een beeldende kunstbeweging die zich richt op sculpturen, installaties en andere visuele kunstwerken, terwijl "Waiting for Godot" een theaterstuk is, een literair en performatief medium. Arte Povera kwam op in Italië in de jaren 1960, terwijl Beckett's toneelstuk voor het eerst werd opgevoerd in 1953 in Parijs.

Culturele context:

Arte Povera ontstond in een specifieke context van Italiaanse politiek, kunst en cultuur in de jaren 1960, en was een reactie op de economische en maatschappelijke omstandigheden van die tijd. "Waiting for Godot" daarentegen werd geschreven in het naoorlogse Europa en is meer universeel in zijn thema's van existentialisme en absurditeit.

Conclusie:

Hoewel "Waiting for Godot" geen deel uitmaakt van de Arte Povera-beweging, zijn er duidelijke parallellen tussen Becketts minimalistische benadering van theater en de filosofie van Arte Povera. Beide werken zoeken naar de essentie van het menselijk bestaan en proberen kunst te ontdoen van overbodige versieringen om een dieper, fundamenteler begrip van de wereld te bereiken.